Na een ontbijt waar een half dorp mee gevoederd kon worden gingen we op weg naar Bryce. We waren hier drie jaar geleden al eens geweest, maar toe stortregende het. Het was zo erg dat we toen na een uur het park uit gevlucht zijn. We hadden wel gezien dat we er nog eens een keer terug wilde komen.
En zo geschiedde dus vandaag. We waren net onderweg toen ik aan de kant werd gezet door de politie, of beter gezegd door een parkranger. Dit is me al vaker overkomen. Tja, wat kan ik zeggen, ik ben geen treuzelaar en heb een zware rechtervoet. Ik wist inmiddels hoe het moest. Raampje naar beneden, handen op het stuur. De agent kwam op ons af met zijn hand op zijn holster. Hij vroeg om mijn rijbewijs en autopapieren. Ik vertelde hem meteen dat ik uit Nederland kwam, nog niet gewend was aan de miles ipv kilometers, blond, enz, blablabla. Ik had de arme man meteen helemaal sufgeluld. YOU NEED TO SLOW DOWN. Ja natuurlijk, so sorry officer, ik zal het nooit meer doen, blablabla. Hij nam mijn rijbewijs nog even mee naar zijn auto " to make sure you are not wanted". Nou, niet door de politie in ieder geval. Vanwege mijn onweerstaanbare charme kwam ik er weer met een waarschuwing af (ik reed een goede 25 km te hard). Hij keerde weer om en ik scheurde er weer vandoor. Tijdens de rit hebben we verschillende herten over zien steken, dus toen heb ik toch maar mijn snelheid gematigd.
Bij Bryce hebben we de auto geparkeerd en de shuttle bus het park in genomen. Dat is super handig, want de meeste parkeerplaatsen zijn overvol. We hadden gekozen voor een pittige wandeling.
Deze ging vanuit een uitkijkpunt helemaal het dal in. Dat was natuurlijk geen probleem, maar je moest daarna ook weer helemaal omhoog. Ik ben een sportief tiepje maar zus is, hoe zal ik het zeggen, wat minder sportief. Toch heeft ze het prima gedaan! De wandeling (the Navojo loop) was waanzinnig. Je hoorde overal "oh wow". Ik geloof niet dat ik ooit zo'n indrukwekkende omgeving heb gezien. De kleuren zijn zó spectaculair, de rode rotsen tegen de felblauwe hemel, afgewisseld met de groene bomen: oogverblindend. We hebben vreselijk veel foto's gemaakt, maar dat laat toch nooit het hele beeld zien.
En zo geschiedde dus vandaag. We waren net onderweg toen ik aan de kant werd gezet door de politie, of beter gezegd door een parkranger. Dit is me al vaker overkomen. Tja, wat kan ik zeggen, ik ben geen treuzelaar en heb een zware rechtervoet. Ik wist inmiddels hoe het moest. Raampje naar beneden, handen op het stuur. De agent kwam op ons af met zijn hand op zijn holster. Hij vroeg om mijn rijbewijs en autopapieren. Ik vertelde hem meteen dat ik uit Nederland kwam, nog niet gewend was aan de miles ipv kilometers, blond, enz, blablabla. Ik had de arme man meteen helemaal sufgeluld. YOU NEED TO SLOW DOWN. Ja natuurlijk, so sorry officer, ik zal het nooit meer doen, blablabla. Hij nam mijn rijbewijs nog even mee naar zijn auto " to make sure you are not wanted". Nou, niet door de politie in ieder geval. Vanwege mijn onweerstaanbare charme kwam ik er weer met een waarschuwing af (ik reed een goede 25 km te hard). Hij keerde weer om en ik scheurde er weer vandoor. Tijdens de rit hebben we verschillende herten over zien steken, dus toen heb ik toch maar mijn snelheid gematigd.
Bij Bryce hebben we de auto geparkeerd en de shuttle bus het park in genomen. Dat is super handig, want de meeste parkeerplaatsen zijn overvol. We hadden gekozen voor een pittige wandeling.
Deze ging vanuit een uitkijkpunt helemaal het dal in. Dat was natuurlijk geen probleem, maar je moest daarna ook weer helemaal omhoog. Ik ben een sportief tiepje maar zus is, hoe zal ik het zeggen, wat minder sportief. Toch heeft ze het prima gedaan! De wandeling (the Navojo loop) was waanzinnig. Je hoorde overal "oh wow". Ik geloof niet dat ik ooit zo'n indrukwekkende omgeving heb gezien. De kleuren zijn zó spectaculair, de rode rotsen tegen de felblauwe hemel, afgewisseld met de groene bomen: oogverblindend. We hebben vreselijk veel foto's gemaakt, maar dat laat toch nooit het hele beeld zien.
We zijn nog bij wat andere uitzichtpunten geweest en hebben weer lekker gepicknickt. Daarna waren we redelijk op. We hadden de kracht niet meer voor nog meer wandelingen dus we zijn weer richting het hotel vertrokken. Daar waren we rond een uur of 6. We hebben nog even op de kamer gerelaxed en daarna was het tijd voor een diner. We hebben in het hotel gegeten en dat was super leuk. We kwamen in gesprek met een man uit Las Vegas met een pittbul. Lieve hond en zus (die normaliter bang is voor honden) heeft het beestje nog even geaaid.
De band van gisteravond speelde ook weer, dus toen werd het toch nog gezellig!
De band van gisteravond speelde ook weer, dus toen werd het toch nog gezellig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten